Reading Time: 4 minutesในวันที่ห้างร้านเริ่มขาดแคลนบุคลากร แรงงานทยอยกลับบ้าน และหยาดเหงื่อของแรงงานไทยคงไม่พอ 'การให้สิทธิ์ผู้ลี้ภัยทำงาน' อาจเป็นฟันเฟืองที่เดินเครื่องเศรษฐกิจไทยอีกครั้งหนึ่ง?
Reading Time: 2 minutesเพราะมนุษย์ไม่ควรตกอยู่ในชะตากรรมเช่นนี้ฉบับนี้ เขียนถึงในช่วงนีมักได้เห็นข่าวหรือกระแสความเห็นในโลกออนไลน์ที่มีความเห็นต่อเรื่องความไม่ใช่คนไทยอย่างต่อเนื่องและเข้มข้น ยิ่งถ้าเป็น 2 ชาติหลักที่ถูกเพ่งเล็ง ตั้งข้อสงสัย จนถึงรับเกียจ มักพบในคนพม่า และ กัมพูชา ในคนพม่ามักถูกรังเกียจหรือมีท่าทีต่อว่าที่อยู่ในมิติเศรษฐกิจแรงงานและความมั่นคง ถ้าในส่วนของกัมพูชาก็จะเป็นทางด้านวัฒนธรรม และประวัติศาสตร์
Reading Time: 7 minutesโยงใยการขูดรีดแรงงานเมียนมาที่กำลังพรากความฝันข้ามพรมแดน ภายใต้อคติทางเชื้อชาติหรือระเบียบราชการต่อแรงงานข้ามชาติ กำลังสร้างวิกฤตวกวน ซ้ำซ้อน และยุ่งยาก และยังเปิดช่องทางให้นายหน้าเถื่อนและคิวผีทำร้ายแรงงานเมียนมาอยู่ซ้ำ ๆ และมองไม่เห็นความเป็นจริงที่ว่า พวกเขาก็เป็นมนุษย์ที่มีฝันเหมือนกับเรา
Reading Time: 3 minutesเรื่องใหญ่ของประเทศเพื่อนบ้านอย่าง “เมียนมา” ที่หลายเรามักเห็นตามหน้าสื่อคือ สภาพบ้านเมืองของเมียนมาในยุคเผด็จการทหาร “มิน อ่อง หล่าย” ที่พ่วงมากับสถานการณ์สงครามระหว่างฝ่ายรัฐบาลเผด็จการทหารกับกลุ่มชาติพันธุ์ต่างๆ ดังกรณีของการนำเสนอข่าวสงครามที่เมืองเมียวดีซึ่งปะทุขึ้นในช่วงเมษาหน้าร้อนที่ผ่านมา
Reading Time: 3 minutesแรงงานอพยพ กับ ผู้ลี้ภัยสงคราม กลุ่มคนที่แตกต่างกันด้วยฤทธิ์กฎหมาย หากแต่เมื่อคลี่ดูดี ๆ แล้ว พวกเขาคือ ผู้อพยพข้ามชาติที่แสวงหา "แหล่งพักพิง"
Reading Time: 4 minutesฟังเสียงของแรงงานข้ามชาติ ทั้งประเทศเพื่อนบ้านที่มาข้ามพรมแดนเข้ามาในประเทศไทย คนไทยที่ไปแสวงหารายได้จากช่วงว่างฤดูเก็บเกี่ยว และคนไทยที่เป็นแรงงานนอกระบบ จากกิจกรรม "คนทำงานข้ามชาติ: เราทุกคนล้วนเปราะบางอย่างไร้พรมแดน" เพราะความเปราะบางที่ว่า ได้เกิดขึ้นไปแล้วกับพวกเราทุกคน
Reading Time: 3 minutesในน่านน้ำของประเทศไทย ยังมีการค้ามนุษย์อีกหรือไม่? ในจังหวะที่ไทยพยายามแก้ไขปัญหานี้มากว่า 7 ปี ดูเหมือนว่าคำถามนี้จะ “ละเอียดอ่อน” มากกว่าที่คิด
Reading Time: 2 minutesเด็กที่ถูกทิ้งเหล่านี้ ไม่ใช่ปัญหาปัจเจก ความเลวทรามของบิดามารดา แต่คือความล้มเหลวของรัฐ และพลเมืองที่ถูกทิ้งขว้างจากรัฐรากเหง้าของพวกเขาเอง
Reading Time: 2 minutesน่าคิดว่าสำหรับการระบาดที่ยาวนานมากกว่า 18 เดือน ความเหลื่อมล้ำได้เผยให้เห็นในทุกมิติ จากการกักตัว การรักษารายได้ วัคซีน การรักษา และทุกครั้งผู้ที่ไร้อำนาจทางเศรษฐกิจ ไร้อำนาจทางการเมืองกลับเป็นผู้ที่ต้องแบกรับความเสี่ยงทั้งหมด และครั้งนี้ก็เป็นคิวของ “แรงงานก่อสร้าง” ผู้เนรมิตเมืองนี้ขึ้นมาด้วยแรงกาย หยาดเหงื่อ แต่ถูกทิ้งไว้ในซอกหลืบของสังคม