วีรพร นิติประภา Archives - Page 4 of 6 - Decode

TAG วีรพร นิติประภา
Lorem ipsum dolor sit amet.

Columnist

โครงสร้างแห่งความจำนน

Reading Time: < 1 minute การไม่พูดไม่ส่งเสียงของเรายังทำให้เราเป็นประชากรที่ยอมจำนนได้อย่างน่าทึ่ง เรารถติดไปทำงานวันละหลายชั่วโมง เคยชินและคิดเอาเองว่าเป็นเรื่องแก้ไขไม่ได้ ในขณะที่ทั่วโลกแก้ไขปัญหานี้เสร็จจบกันไปหลายทศวรรษแล้ว 

วีรพร นิติประภา

ประชากรกำพร้า

Reading Time: < 1 minute รัฐต้องมองไปข้างหน้า เห็นปัญหาล่วงหน้า และเริ่มต้นรับมือทุกปัญหาก่อนที่มันจะบานปลายใหญ่โตตั้งแต่วันนี้

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

โลกสมัยใหม่ขับเคลื่อนด้วยทัศนคติ

Reading Time: < 1 minute ทุกวันนี้สินค้าประเภทหนึ่งประเภทเดียวมีจำนวนแบรนด์มากมายเสียจนการแข่งขันด้วยวิธีการเดิม ๆ ไม่ว่าจะเป็นคุณภาพ ราคา บริการ บรรจุภัณฑ์ จุดวางขาย โฆษณา บิลบอร์ด ไวรัล การจ้างพรีเซ็นเตอร์หรือเอนฟลูเอนเซอร์แพง ๆ หรือแม้กระทั่งการทำโปรโมชั่นระห่ำแจกบ้านแจกรถก็ไม่อาจสร้างผลลัพท์มหัศจรรย์ทางการตลาดได้อีกต่อไป อยากมากก็แค่ทำให้ไม่ถูกลืม ส่วนจะถูกซื้อหรือไม่เป็นอีกเรื่อง

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

ฝนไม่ตกตลอดกาล

Reading Time: < 1 minute ท่ามกลางข่าวสารในโซเชี่ยลมีเดีย ความวุ่นวายของการฉีดวัคซีน เดี๋ยวได้ฉีด…อีกเดี๋ยวไม่ได้ฉีด ผลข้างเคียงน่ากลัวหลังการรับวัคซีนต่างๆ การแพร่ระบาดระเบ้อเป็นคลัสเตอร์ใหญ่ ๆ ทีละหลาย ๆ สิบถึงหลาย ๆ ร้อยตามชุมชน โรงงาน ไซด์ก่อสร้าง อาสาสมัครที่ทำงานหามรุ่งหามค่ำรับส่งผู้ป่วยไปตรวจรักษา แจกจ่ายข้าวของจำเป็นและทำโรงครัวเฉพาะกิจ สลับคั่นด้วยประกาศเลิกกิจการ การเลิกรากับหย่าขาด กับถ้อยระบายความโกรธเกรี้ยวกราดอารมณ์เสีย

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

รัตนโกสินทร์แห่งชีวิต

Reading Time: < 1 minute ไม่มีที่ไหนในโลกเสมอเสมือนกรุงเทพมหานคร กรุงเทพฯเป็นทั้งเมืองศักดิ์สิทธ์และเมืองบาป เป็นเมืองหลวงของศิลปะวัฒนธรรมและที่สุดของความไร้รสนิยม ทั้งรโหฐานและคับแคบ ฟุ้งเฟ้อและกระเหม็ดกระแหม่ อิสระเสรีและจำกัด ทะเยอทะยานและสิ้นหวัง เจิดจ้าและซอมซ่อ

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

พลเมืองโลก

Reading Time: < 1 minute หลายปีก่อนราว ๆ ปลายทศวรรษที่ 90s ราวปี 2538 ตอนยังทำงานเอเจนซี่โฆษณาก็ได้มีโอกาสสนิทสนมกับเด็กสาวอายุ 18 คนหนึ่ง น้องมาจากนิวซีแลนด์ บางหนขณะกำลังนั่งคุยกันก็แอบเห็นเธอตอบอีเมลล์เพื่อนไปด้วยกับพึมพำประโยคที่กำลังพิมพ์ไปด้วย และประโยคทักทายที่ถามกันไปมาเป็นปกติก็ไม่ใช่ How are you? แต่เป็น Where are you?

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

สบตากับปีศาจ

Reading Time: < 1 minute มีเด็กมากมายที่ถูกพ่อแม่เลี้ยงดูเหมือนสัตว์เลี้ยง ไม่ใช่คนที่มีความรู้สึกนึกคิด…จิตใจ และนั่นเป็นสิ่งเลวร้ายอย่างหาที่เปรียบไม่ได้ และโดยไม่ตั้งใจ พวกคุณอาจกลายเป็นปีศาจที่ทำลายลูกของคุณไปเสียเอง

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

กำแพงกันคลื่น…อนุสาวรีย์แห่งความอัปยศ

Reading Time: < 1 minute กำแพงกันคลื่นเป็นปัญหาคาราคาซังชายฝั่ง ผ่านทั้งการคัดค้าน ผ่านการประท้วงเรียกร้องต่างๆ นานามานานหลายปี ทั้งที่เรื่องน่าจะจบลงง่ายๆ ด้วยการที่รัฐบาลจะยอมรับฟังนักนิเวศน์วิทยา นักวิทยาศาสตร์ นักอนุรักษ์ และนักวิชาการจำนวนมากที่มีทั้งหลักการ เอกสารอ้างอิง ผลการทดลอง ไปจนกระทั่งภาพถ่ายดาวเทียมทางอากาศที่แสดงบีฟอร์-อาฟเตอร์เป็นประจักษ์พยานชัดเจนถึงความล้มเหลวอย่างสิ้นเชิงของอภิมหาโครงการนี้ยืนยัน

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

ความเดียวดาย…โอบกอดมนุษย์ลูก

Reading Time: 2 minutes คำถามที่สร้างบรรยากาศความอ้างว้างในจิตใจอย่างบอกไม่ถูก ระหว่างการเวิร์กช็อปสอนเขียนของพี่แหม่ม-วีรพร นิติประภา มนุษย์แม่ท่านหนึ่งผู้เป็นนักเขียนดับเบิลซีไรต์ ตั้งคำถามเพื่อให้ผู้ร่วมวงแต่ละคนบอกเล่าถึงสิ่งที่ ‘กัดกิน’ พวกเขา

ณัฏฐวุฒิ ลอยสา
วีรพร นิติประภา

เก้าอี้ดนตรี: การแข่งขันอันมืดบอด

Reading Time: < 1 minute โลกสมัยใหม่ต้องการอะไร? เมื่อสังคมของเรามันก็เป็นแบบนี้มานานแล้ว…คุณปลอบ ใคร ๆ ก็บอกอย่างนั้น โลกที่มีเก้าอี้มากมายเหลือเกินที่ต้องแย่งชิง

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

เหลื่อมล้ำ อำนาจนิยม และความจนของการลงทะเบียนเราชนะ

Reading Time: < 1 minute ถ้ามีเงิน ฉันก็เป็นคนดีได้มากกว่าคนพวกนี้อีก คือวรรคทองในหนังดังเรื่อง Parasite ตอนผู้หญิงคนจนตอบผัวที่เอ่ยปากชมผู้หญิงร่ำรวยเจ้าของบ้านว่าเป็น “คนดี”

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

โรคติดต่ออุบัติใหม่ชื่อหวาดระแวง

Reading Time: < 1 minute การต้องใส่หน้าอนามัยตลอดเวลาที่ออกนอกบ้านก็เช่นกัน เป็นนิวนอร์มัลที่ไม่มีอะไรนอร์มัล ทุกคนบนโลกถูกทำให้หวาดกลัวโรคโควิด 19 และลืมว่าหวาดระแวงก็เป็นความป่วยไข้อย่างหนึ่ง

วีรพร นิติประภา
วีรพร นิติประภา

ความงามแห่งศาสตร์วิชา

Reading Time: < 1 minute เด็กหญิงวีรพรอายุสิบสามตอนถามครูคณิตศาสตร์ว่า 7 x 1 = 7 เจ็ดยกกำลังตัวมันเองหนึ่งครั้งได้ตัวมันเอง (ซึ่งก็น่างงอยู่พอแรงอยู่แล้ว) แล้ว 7 x 0 = 0 เจ็ดยกกำลังตัวมันเองศูนย์ครั้ง แปลง่ายๆ ตามความเข้าใจขณะนั้นคือเจ็ดไม่ได้ยกกำลังหรือทำอะไรเลย แล้วตัวมันเองหายไปไหน หายไปได้อย่างไร ทำไมถึงหาย ยิ่งกว่านั้นไม่ว่าใครก็ตาม…1 2 3 4 5 6 7 8 9 x 0 ก็จะมีค่าเท่ากันหมด คือกลายเป็น 0…ไร้ค่า แปลว่าอะไร

วีรพร นิติประภา