‘ข้าราชการไทยอยู่ยาก’ รื้อรัฐราชการสธ. เหนือจรรยาบรรณแพทย์
Reading Time: 3 minutesการรวมศูนย์อำนาจของระบบสาธารณสุขที่เป็นระเบียบแบบแผนการทำงานควบคุมโครงสร้างของรัฐ โดยใช้ระบบ Unity of Command กำลังเผชิญวิกฤตอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อน
โรสนี นูรฟารีดา
พรางตาซากปรักหักพังใจกลางกรุงเทพมหานคร
ด้วยลายกราฟิตี้สีสันฉูดฉาด
บรรจุชุดคำสั่งใหม่ลงในสมองก้อนเก่า
เล่าเรื่องด้วยประโยคปฏิเสธพันครั้ง
เพื่อบอกว่าบ้านนี้เมืองนี้สงบเรียบร้อยดี
แจกปากกาให้เด็ก ๆ คนละแท่งสองแท่ง
กำหนดโจทย์วาดเมืองในฝัน
ชิงรางวัลยกระดับคุณภาพชีวิต
ต่อเมื่อใครคนหนึ่งวาดภาพเสมือนจริงที่จริงจนเกินไป
กระดาษแผ่นนั้นจึงถูกฉีกออก
พร้อม ๆ กับความฝัน
ที่ไม่สามารถปะติดปะต่อได้ด้วยกฎหมายบางมาตรา
เราวาดบ้าน
หากคุณจะเรียกสิ่งนั้นว่า “บ้าน”
เราวาดต้นไม้
ด้วยหวังว่าวันหนึ่งมันจะกลายเป็นป่า
เราวาดภูเขา
ด้วยประสงค์ให้มันเป็นแหล่งต้นน้ำ
เราวาดดอกไม้
กำนัลแด่ฝูงผึ้งและผีเสื้อ
เราวาดทะเล
เพื่อเป็นที่อยู่อาศัยสำหรับกุ้ง หอย ปู ปลา
เราวาดความรัก
คุณวาดใบบัว
วันดีคืนดีเมื่อศพช้างพลิกคว่ำพลิกหงาย
จึงได้เห็นศพหมูทั้งหลายตายเกลื่อนเมืองไปด้วย
คุณคลี่กระดาษออกทีละแผ่น ๆ
เสาะหารายชื่อเจ้าของลายเส้นแต่ละรูป
ขึ้นทะเบียนสลักเลขลงยันต์
ลบชื่อออกจากบัญชีพลเมือง
ในพจนานุกรมของคุณ
ไม่มีคำว่า “กล้าหาญ”
คุณจึงไม่เคยเรียนรู้ที่จะเผชิญปัญหา
และอ่อนแอจนปัญญาเกินกว่าจะกางปีกปกป้องใคร
หากล่วงรู้ความหมายที่แท้จริงของคำว่า “ขาดทุน”
คุณจะรีบเร่งละวางอาวุธยุทโธปกรณ์
ยุติการฟาดฟันต่อผู้ซึ่งหวังดีต่อชาติ
และดำเนินนโยบายในฐานะชาติ
ที่หวังดีต่อคนทุกคน
พรางตาซากปรักหักพังของชาติ
ด้วยรูปวาดสวยหรูใจกลางเมืองหลวง
ปิดตาปิดปาก
ลูบหัวจูงจมูก
ขายฝันถึงการอยู่ดีกินดี
ที่ไม่เคยมีจริง
คุณจุดพลุเหนือท้องฟ้าริมแม่น้ำเจ้าพระยา
เฉลิมฉลอง
ดื่มด่ำถ้อยคำยินดี
ปลาบปลื้มจนหลงลืมอิสรภาพของบางใครไว้ข้างหลัง
ลูกสาว ลูกชาย ของแม่
แก้วตาดวงใจของพ่อ
พี่สาว น้องสาว ของเรา
พี่ชาย น้องชาย ของผู้เรียกร้องความเป็นธรรม
เด็ก ๆ ของประเทศ
หนุ่มสาวของยุคสมัย
ลุง ป้า น้า อา ย่า ยาย ของผู้ไม่ยอมจำนน
ท้องฟ้าจะขานชื่อเรา
คนที่คุณพยายามจะลบลืม