Reading Time: < 1 minute

The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

1

ปรากฏกายในแสงไฟ

ฉกฉวยจังหวะชุลมุน

รวบรัดตัดตอนข้ามขั้น

แทรกตัวจากจุดอับสายตาไปเป็นคนเบื้องหน้า

โดยสมบูรณ์

2 

เงียบงันอยู่ในดินแดนสนธยา

คล้ายว่า ยามเช้าที่ถูกสัญญาเอาไว้ ไม่เคยเดินทางมาถึง

ทำสวนพรวนดิน งก ๆ เงิ่น ๆ

มีแต่ดอกเหงื่อที่ผุดพราว

ดอกเงินงอกงามอย่างไร

ไม่เคยได้สัมผัส

กระอักอยู่ในอก

เนื้อไม่ได้กินไม่ว่า

ซ้ำต้องเถือหนังตัวเองออกมารองนั่ง

ทำคุณบูชาโทษโปรดสัตว์ตลอดมา

เมื่อเสร็จสิ้นฤดูกาลทำนาโคถึกก็ถูกฆ่าทีละตัว ๆ

3

เงียบงำอยู่ในประโยคคำถาม

สมการเชิงอุดมคติบางข้อไม่เคยเป็นจริง

ใช้คำว่า ซื่อสัตย์ภักดีเกลื่อนกลาดสิ้นเปลือง

โปรยหว่านลงบนถนนแทนพรมแดง

เหยียบย่ำซ้ำแล้ว ซ้ำอีก

ในนามคนผู้ซึ่งเคยสัญญาว่า จะดูแล

4

เรียกตัวเองว่า ผู้ใจบุญสุนทาน

มีภารกิจพลิกสมการในฝันด้วยมือเปล่า

กะเกณฑ์แรงงานไปเร่งหว่านไถ

เสกสร้างที่ดินรกร้างให้กลายเป็นสวนสนุก

5

สนุกสนานอยู่บนตัวเลขงบประมาณการเบิกจ่าย

สัญญาว่าจะมีกิน — แต่อิฐหินมิใช่อาหาร

ผู้คนอดตายในพุทธศักราช 2568 

ความอัปยศอันน่าอดสูต่อหมู่มวลเครื่องเซ่นไหว้ในวันรับตำแหน่ง

ไม่ใช่เรื่องเหนือจริง

6

กึ่งหลับกึ่งตื่น

ผ้าขี้ริ้วบางผืนอาสาขัดถูตะเกียงเก่า

ยักษ์เจ้าเล่ห์เร่ซื้อความฝันราคาถูก

จับแพะชนแกะ

ผูกเรื่องเป็นนิยายตามล่าหาลายแทงสมบัติ

7

ความอดอยากหิวโหย

ถูกยืนยันว่า มีอยู่จริง

หลังการพิสูจน์ทราบทางนิติวิทยาศาสตร์

8

เว้นวรรคให้สี่ห้องหัวใจได้สำนึกผิดบ้าง

จะบากหน้าไปกล่าวสุนทรพจน์สันติภาพต่อหน้าประชาคมโลกได้อย่างไร

ในเมื่อกระเพาะอาหารยังทำสงครามกับน้ำย่อยไม่รู้จบ

9

ขีดเส้นพรมแดน

ระหว่างความถูกต้อง และความเมตตา

ด้วยบทสนทนาขอแบ่งปลาในบ่อ

หักหลังความสนิทสนมกลมเกลียว

ด้วยการตกแต่งตัวเลขใหม่

ในบรรทัดสุดท้ายของผลประกอบการ

10

ความรักในประเทศนี้ต้องมีใบเสร็จ

ความฝันในประเทศนี้กำหนดว่าต้องประทับตราสำเนาถูกต้อง

ชีวิตถูกล้อมกรอบด้วยความคาดหวัง

กล้องวงจรปิดบรรจุคำถามด้านความมั่นคง

กรุณาลงลายมือชื่อเป็นหลักฐานยืนยันความเป็นพลเมืองดี

ประชาชนพูดถึงอนาคต

ท่านผู้นำพูดพร่ำถึงอดีต

ปัญหารายวันสวนทางกันบนจุดตัดแห่งความหวาดระแวง

ต่อหน้าความไม่ไว้วางใจ

โปรดอย่าโอบกอดเราด้วยมติเสียงข้างมากในสภา ณ ช่วงเวลาตีสามตีสี่

ใช้มุกตลาด ๆ ปกปิดบาดแผลเดิม ๆ ด้วยประโยคขายฝันซ้ำเก่า

หากแต่ใครต่อใครก็ต่างรู้

ไม่มีหลักฐานเชิงประจักษ์ จึงเรียกว่ารักไม่ได้