ฉากหลังในราตรี เพื่อ ‘สักวันยามวิกาลจะวาววับไม่อับแสง’
Reading Time: 3 minutesโครงเรื่อง ตัวละคร และฉากหลังที่ดำเนินต่อไปใน ราตรีลุกไหม้ ได้กลายเป็นวรรณกรรมที่มีชีวิต เป็นทั้งสถานที่ ผู้คนและบางสิ่งที่อยู่ในใจมนุษย์ทุกคน
นึกคิดไปเรื่อยเปื่อยว่า ถ้าแมวบอกอะไรกับเราได้ เหมือนที่เราชอบนั่งสบตาและเจื้อยแจ้วกับเจ้าเหมียวที่มองตาใส
แมวจะอยากบอกอะไรกับเรา ?
หนังสือ ‘จดหมายจากดาวแมว’ นั่งอ่านข้างเจ้าก้อนกลมขนฟูที่กำลังนอนคุดคู้อย่างสบายใจ ไม่แปลกที่ชอบแทนตัวเองว่า ‘ทาสแมว’ เพราะขณะเขียนอยู่ ขาก็เริ่มชาจากน้ำหนักของเจ้านายที่ย้ายมานั่งบนตัก จะปลุกก็รู้สึกเกรงใจขึ้นมาอย่างนั้น
แต่นั่นแหละ … ไม่ว่าคนที่เลี้ยงแมวจะเรียกแทนตนเองในสถานะระหว่างเขาและเจ้าเหมียวว่าอย่างไร จะมีอะไรจะสำคัญไปกว่าความสัมพันธ์ และความทรงจำที่ได้สร้างร่วมกัน
หลายคนอาจมีความทรงจำที่ไม่ดีกับแมวไม่ว่าจะด้วยเหตุผลใดก็ตาม คงเป็นเรื่องปกติ ในชีวิตเรายังเจอเรื่องราวไม่ชอบ เจอคนที่ไม่ถูกใจเลย แมวก็มีบุคลิกและนิสัยหลากหลายไม่ต่างจากมนุษย์ เราคาดหวังและเปลี่ยนแปลงอะไรในมนุษย์ไม่ได้ ก็ไปคาดหวังและเปลี่ยนแปลงแมวไม่ได้เช่นกัน
แต่สำหรับคนที่ตกหลุมรัก (อย่างตั้งใจ) กับนิสัยของแมว เหตุผลก็ล้วนมาจากความสัมพันธ์และความทรงจำ ลึกซึ้งและหนักแน่นเพราะดันเผลอตกหลุมพรางกับพฤติกรรมของเจ้าก้อนกลม ที่ต่อให้นอนนิ่ง ๆ ก็ไม่เป็นเงื่อนไขให้ความน่าเอ็นดูลดน้อยลง
รู้สึกตัวอีกที ก็รักไปแล้ว
หลงทางมา ไม่มีบ้าน สบสายตาอย่างระแวงกันไปมาในครั้งแรก เริ่มต้นจากมื้อเบา ๆ ริมรั้วสู่การมาเป็นเจ้าของชามบุฟเฟต์ในบ้าน ที่มาที่ไปของแมวในบ้านล้วนไม่เคยง่ายก่อนได้มาใช้ชีวิตร่วมกัน แถมแพ็กเกจให้ต้องพาไปพบคุณหมออยู่เรื่อย ๆ ยาและอาหารบำรุงไม่เคยขาด ของเล่นไม่พร่อง แม้จะชอบกล่องพัสดุที่ได้มามากกว่าของที่สรรหาให้
คนดูแลอย่างเรารู้ดี ว่าต่อให้เจ้าเหมียวไม่จากไปเพราะความเจ็บป่วยทางร่างกายที่เข้ามารุมเร้า ก็ต้องจากไปตามอายุขัยธรรมชาติอย่างเลี่ยงไม่ได้ แถมมนุษย์อย่างเรายังเป็นผู้ถูกเลือกให้ต้องอยู่สู้ชีวิตบนโลกนี้มากกว่าเจ้าเหมียวเสียด้วย เมื่อนั้นเราจึงได้พบกับการเรียนรู้คำว่า ‘การลาจาก’
ห่วงยามที่คิดถึงการจากลา
ในแวดวงคนเลี้ยงแมวคงเคยได้ยินมาไม่น้อยว่า เมื่อถึงช่วงเวลาที่แมวต้องออกเดินทาง ‘ดาวแมว’ คือสถานที่แห่งใหม่ของเจ้าเหมียว เรื่องราวจากหนังสือเล่มนี้ออกแบบให้ดาวแมวเป็นสถานที่ตามจินตนาการและนิสัยของเจ้าเหมียวแต่ละตัว มีสีสัน สว่างสดใส เต็มไปด้วยสิ่งที่แมวล้วนชื่นชอบ แถมมีเจ้าส้มนุ่มฟูน่าฟัด คอยทำหน้าที่ส่งจดหมายในยามค่ำคืน เรียกง่าย ๆ ว่าแมวตัวไหนที่มีความปรารถนาสุดท้ายอยากจะบอกกับมนุษย์ ก็สามารถเขียนจดหมายส่งให้กับมนุษย์ที่อยากจะบอกบางสิ่งมากที่สุด นี่แหละโอกาสของเหล่าเจ้าเหมียวที่ไม่ต้องรอให้เหล่าทาสแมวต้องสุ่มเดาใจอยู่บ่อยครั้ง (ซึ่งแน่นอนว่าไม่ค่อยตรงกับสิ่งแมวกำลังคิด)
เพียงแต่มีกฎอยู่หนึ่งข้อ เนื้อหาในจดหมายนั้นจะเลือนรางหายไปเมื่อเวลาล่วงเลยเข้าสู่เช้าวันใหม่ พร้อมกับการเริ่มต้นชีวิตใหม่ของเจ้าเหมียว ทิ้งความทรงจำในชีวิตก่อนหน้าให้อยู่เบื้องหลัง
แมวเหมียวที่กำลังต้องออกเดินทางไปสู่โลกใบใหม่ ไม่มีทางรู้ว่าจะถูกเลือกให้กลับไปเป็นแมวอีกครั้ง หรือจะไปลองใช้ชีวิตแบบใหม่เพราะเบื่อกับการใช้ชีวิตแบบเดิมแล้ว การได้เริ่มต้นชีวิตใหม่ เหล่าเจ้าเหมียวต้องยอมแลกกับการไม่อาจจดจำเรื่องราวที่เคยเกิดขึ้นมาในชีวิตก่อนหน้าได้อีกแล้ว
“ชีวิตจะงดงามและมีความหมายก็ต่อเมื่อได้ใช้ชีวิต”
จินตนาการเนื้อความในจดหมายของแมวแต่ละตัว แปลกดีที่ตลอดชีวิตไม่เคยได้สนทนากันแม้เพียงประโยคเดียว พอจะมาสื่อสารกันก็ได้ส่งตัวแทนเป็นบุรุษไปรษณีย์มาเป็นตัวแทนพูดไม่ให้เราตกใจว่า ดาวแมวมีอยู่จริง ๆ และเจ้าขนฟูของคุณก็กำลังจะได้ไปเกิดใหม่แล้วนะ
แน่นอนว่าเจ้าเหมียวต้องเลือกเขียนบอกถึงคนที่เป็นโลกทั้งใบให้กับเขา มอบความรักอันอบอุ่น เป็นคำขอบคุณ บอกให้หมดห่วงกับความสงสัยมาตลอดว่าชีวิตหลังการจากลาสำหรับแมวเป็นอย่างไร
แต่สำหรับแมวบางตัว กลับเลือกส่งมอบความทรงจำสุดท้ายไว้อย่างกล้าหาญ และอาจแข็งแกร่งกว่ามนุษย์เสียอีกแม้จะมีแค่สองอุ้งเท้า แม้ต้องจากโลกนี้ไปด้วยมนุษย์ที่ไม่ผูกพันกันด้วยหัวใจ แต่ความต้องการสุดท้าย ก็ยังคงหวังว่าจะไม่มีแมวตัวใดต้องเจ็บปวดแบบที่ตัวเองเคยพบมา
———————
ไข่ตุ๋นเองฮะเจ้านาย เจ้านายคงห่วงผมตั้งแต่ผมหายไปจากบ้าน ผมอายุมากแล้ว เลยอยากลองผจญภัยดูสักครั้ง ผมมีเพื่อนอยู่ด้านนอกเป็นเจ้าแมวจรสีขาว เสียดายในตอนที่ผมกำลังพยายามหาทางกลับบ้าน เพราะหิวมากเกินเลยเผลอเข้าไปติดกับกรงดักแมว เจ้าขาวก็เตือนอยู่ว่าตอนนี้มีนโยบายกำจัดแมวจร แต่ไม่ทันเสียแล้ว เจ้านายไม่ต้องห่วงผมนะฮะ ผมกำลังจะไปเกิดใหม่แล้ว แต่ผมห่วงเพื่อน ๆ ผมที่อยู่ในศูนย์กำจัดแมวจรมากกว่า ผมอยากให้เจ้านายช่วยเพื่อน ๆ ของผมฮะ
แม้เนื้อความในจดหมายจะเลือนหายไปตอนฟ้าสาง ผมรู้ดี แต่ยังดีกว่าที่ผมจะไม่ได้ทำอะไรเพื่อเพื่อน ๆ ของผมเลย
ผมได้เห็นมนุษย์ทำร้ายสิ่งมีชีวิตที่อ่อนแอ ผมเลือกทำในสิ่งที่ผมพอจะทำได้ ไม่อยากเพิกเฉยหรือนิ่งดูดาย และหวังว่าเรื่องจะเลวร้ายน้อยลง
แน่นอนว่าแตกต่างกัน ทำไม่ได้ เลือกที่จะไม่ทำ ไม่พยายามคิดว่าจะทำ เพิกเฉย บางทีเราก็เลือกตัดสินใจเพราะ ‘ทำอะไรมากไปกว่านั้นไม่ได้’ เลือกไม่ทำสิ่งใดมากไปกว่านั้นเพราะความกลัว ต้องยอมแลกบางสิ่งไป แต่ไม่ใช่สำหรับไข่ตุ๋น ที่เห็นความอยุติธรรมอยู่ตรงหน้า ก็เลือกที่จะสละเวลาแห่งความสุขสบายบนดาวแมวของตนเอง เพื่อโอกาสเล็กน้อยที่จะช่วยสักชีวิตหนึ่งได้ก็ยังดี
หัวใจของแมวนี่แหละ ที่ทำให้เขากล้าหาญเหลือเกิน
แต่ไม่ว่าดาวแมวจะเป็นแบบไหน มีอยู่จริงหรือไม่ … เรื่องของความทรงจำต่างหากที่ล้ำค่า
ในวัยเด็กที่สัมผัสชีวิตเพียงแค่เสี้ยวหนึ่งเท่านั้น เพื่อนคนแรกก็ล้วนเป็นพี่แมวที่เห็นมาตั้งแต่เด็ก เป็นหนึ่งในสมาชิกของครอบครัว เราเติบโตขึ้นสวนทางกับเวลาการได้ใช้ชีวิตของแมวที่ลดน้อยลงไปตามกาลเวลา และบทเรียนที่ได้ตราตรึงไว้ คือการลาจากและการก้าวเดินต่อไป พร้อมกับความคิดถึงที่ยังคงอยู่ในหัวใจไม่จางหาย
เมื่อได้เผชิญการสูญเสียครั้งแรกย่อมไม่ง่าย ไม่เข้าใจว่าจะไม่ได้เจอกัน ไม่ได้สัมผัสกันอีกครั้งนั้นเป็นอย่างไร ไม่ง่ายนักที่จะเข้าใจและผ่านช่วงเวลาเหล่านั้น สมองลืม แต่หัวใจจำ คลื่นการเปลี่ยนแปลงซัดเข้ามาอยู่บ่อยครั้ง ไม่มีอะไรยั่งยืนเลย
แต่หากไม่ได้สัมผัสช่วงเวลาเหล่านั้น คงยากที่จะเข้าใจความหมายของชีวิต พานพบ ร่วมใช้ชีวิต ลาจาก ทุกเรื่องราวถูกบันทึกลงในสมุดที่เรียกว่าชีวิต ล้วนสวยงามและมีคุณค่า เป็นความผูกพันที่มีความหมายมากไปกว่าการชิดใกล้ ถูกประทับเอาไว้อย่างดีในหัวใจอย่างสมบูรณ์แล้ว
ธรรมชาติของชีวิต ที่ต่อให้อยากหลีกเลี่ยงมากเท่าใดก็ไม่อาจทำได้ สัมผัสการจากลามากมายเท่าใดก็ไม่คุ้นชิน มันยังคงโบยตีเราได้เสมอ เป็นทั้งสุขและทุกข์ยามนึกถึง บีบรัดหัวใจไว้แนบแน่น
ต่อให้มีอะไรเปลี่ยนแปลงไป ต่อให้ต้องหลงเหลือเพียงความทรงจำ ใช่ว่าใครจะเปลี่ยนแปลงความจริงที่แสนงดงามนั้นได้ว่าไม่เคยเกิดขึ้นจริง ความรักยังคงผลิบาน รอคอยให้เราได้กลับไปโอบกอดห้วงเวลานั้นยามคำนึงถึง
“คำว่ามิตรภาพในความหมายที่ลึกซึ้งคงเป็นอย่างนี้ ต่างเป็นเหมือนบ้านอบอุ่นปลอดภัยให้กันและกัน ต่อให้จากกันแล้วก็ยังสว่างไสวและอบอุ่นทุกครั้งที่คิดถึง”
ปล. รู้ไหม คนที่เรารัก ไม่เคยจากเราไปไหนหรอก ตราบเท่าที่เรายังจดจำเขาได้
ไม่ว่าจะจดจำด้วยสมอง หรือหัวใจ ความรักจะยังคงอยู่กับเราเสมอ
ขอบคุณภาพประกอบเรื่อง : Asma
Playread : จดหมายจากดาวแมว
ผู้เขียน : นทธี ศศิวิมล
สำนักพิมพ์ : P.S. Publishing
PlayRead : คอลัมน์รีวิวหนังสือประจำ Decode.plus เมื่อกองบรรณาธิการขอ add หนังสือ (ที่อยากอ่าน) ไว้ในเพลย์ลิสต์ พบกับหนังสือหลากหลายสไตล์ หลากหลายวิธีการเล่าเรื่องที่เชื่อมร้อยกับชีวิตและสังคม แวะมาหาอ่านกันได้ทุกเย็นวันพฤหัสบดี
