Reading Time: 2 minutesจุดร่วมของพวกเขาที่พบนอกเหนือจากอาการป่วยที่หนักหนาและความเป็นคนไร้บ้าน พวกเขามักปฏิเสธการช่วยเหลือให้ได้เข้าสู่การรักษาในโรงพยาบาล ทำไมเขาถึงเลือกแบบนั้น ทำไม… เป็นคำถามค้างคาใจอยู่พอสมควร คำถามที่ไม่เคยได้รับคำตอบจากเจ้าตัว คนที่เลือกแล้วที่จะไม่ไปโรงพยาบาล
Reading Time: 2 minutesแววตาเศร้าถูกฉายจากดวงตาของแก มันติดตัวมาตั้งแต่กำเนิด หรือเกิดขึ้นจากบางช่วงชีวิตที่ดิ่งต่ำ มันเศร้าจนต้องแอบแปลความหมายเอาเองว่า มันคือถ้อยคำเรียกร้องความเข้าใจต่อชีวิตของแก แต่มันช่างเป็นการแปลความที่ต่างจากความเป็นจริงที่แกเป็น ไม่เคยร้องขอไม่ตีโพยตีพาย ยอมรับอย่างดุษฎีต่อทุกช่วงของชีวิต ที่อาจตรงอยู่บ้างคือความเศร้า เศร้าจากชีวิตที่ตกต่ำจนขีดสุด “คนไร้บ้าน” คือจุดต่ำสุดที่ว่า
Reading Time: < 1 minute มันเป็นความใหญ่โตผิดปกติ เขานั่งพูดคนเดียว บางครั้งโวยวาย ที่หลับที่นอนคือฟุตบาทปูนหยาบ เมื่อร่างกายเริ่มผิดปกติ เขาเริ่มเดินไม่ได้ อ่อนเพลีย สีหน้าบ่งบอกความเจ็บปวดชัดเจน คนแถวนั้นพยายามแจ้งเรื่องเข้าไปหลายหน่วยงานเพื่อขอความช่วยเหลือ แต่ไม่มีหน่วยงานไหนให้ความช่วยเหลือได้เลย
Reading Time: 3 minutesการพัฒนาชีวิตคนไร้บ้านมีหลากมิติที่จะให้คนไร้บ้าน “ยืนได้ด้วยลำแข้งของตัวเอง” ซึ่งไม่ใช่เพียงการมีบ้านมั่นคง มีอาชีพ มีรายได้ แต่ยังรวมไปถึงการเข้าถึงรัฐสวัสดิการขั้นพื้นฐานที่เสมอภาคกันในสังคมไทย
Reading Time: 2 minutes6 โมงเช้า ณ ปลายเตียงของโรงพยาบาลแห่งหนึ่ง สายตาถูกจับจ้องไปที่ร่างคนบนเตียงผู้หลับใหลไม่ได้สติ ชีวิตที่มืดบอด ทว่าไม่ใช่เพราะดวงตา แต่เพราะ 'โรคเลื่อน'
Reading Time: < 1 minuteตัวตน ณ ที่แห่งหนึ่งของ เอแรมโบ้ เมื่อรัฐผลักให้เขาและเธอที่ไร้บ้าน กลายเป็นคนที่ไร้ตัวตนและไร้รากเหง้าไปด้วย
Reading Time: < 1 minuteเมื่อมาถึงวิกฤตโควิด ปัญหาที่รุนแรงอยู่แล้วก็ยิ่งทวีความรุนแรง จำนวนคนไร้บ้านเพิ่มขึ้นหลายเท่าอย่างเห็นได้ชัดตามถนนหนทาง จากคนจำนวนมากที่ต้องตกงาน หลายคนที่มีปัญหาครอบครัวรุมเร้าอยู่ก็มาถึงจุดแตกหักเมื่อต้องมากักตัวร่วมกันในที่แคบๆ หลายคนเข้ามาทำงานและอาศัยอยู่ในเมืองนานจนไม่เหลือความเชื่อมโยงใดๆ กับบ้านเกิด และไม่มีที่ทางที่อื่นที่จะไปนอกจากหาทางอยู่รอดต่อในเมืองต่อแม้ไม่มีงานทำ
Reading Time: 2 minutesถ้าคนไร้บ้านสะท้อนความล้มเหลวของสวัสดิการภาครัฐ กรุงเทพฯ ก็คงเป็นเมืองที่มีปัญหาไม่ใช่น้อย De/code คุยกับ ศานนท์ หวังสร้างบุญ รองผู้ว่ากทม. เกี่ยวกับสภาวะคนไร้บ้านหลากมิติในเมืองหลวง พร้อมร่วมตั้งคำถามให้ทุกคนได้ลองตอบกันในใจว่า ‘เมืองน่าอยู่’ ในแบบของคุณหมายถึงเมืองแบบไหนกันแน่
Reading Time: 2 minutesค่าเฉลี่ยความพยายามเข้าถึงความสะอาดของ “คนไร้บ้าน” เป็นสถิติที่ไม่ใช่เพียงแค่การบอกให้เห็นถึงความพยายามของพวกเขาบนเงื่อนไขที่กรุงเทพฯ หาห้องน้ำสาธารณะ รวมถึงพื้นที่ซักล้างได้ยากเท่านั้น แต่มันยังบอกว่า พวกเขาเหมือนเราทุกๆ คนที่ต้องการเข้าถึง “ความสะอาด” และมีชีวิตอยู่บนพื้นฐานของสุขอนามัยที่ดี