โมเมนตัมของความพยายาม

Reading Time: < 1 minute

The Passenger

โรสนี นูรฟารีดา

-1-

หากปราศจากเครื่องแบบ

ตัวตนของใครคนหนึ่ง

จะถูกระบุชื่อเรียกว่าอะไร

วัตถุบางอย่างเป็นที่กำบังกระสุนได้

แต่ไม่เหมาะสม

สำหรับการพรางตัว

วัตถุบางอย่างใช้ซ่อนตัวได้

แต่ไม่แข็งแกร่ง

เมื่อปะทะคมกระสุน

ความคุ้มทุนของกระสุนนัดหนึ่ง

ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการพุ่งออกจากรังเพลิง

เสมอไป

ความขาดทุนของกระสุนนัดหนึ่ง

คือการล็อกเป้า

โดยไม่รู้ว่าใครยืนอยู่ข้างหลัง

นิ้วที่ใช้ลั่นไก

อยู่นอกไกปืนเสมอ

จนกว่าจะพร้อมยิง

ปลายกระบอกปืน

นักต่อนัก

ทำร้ายคนถือ

-2-

ถอดปีกออกชั่วขณะ

ความสามารถในการบิน

จึงเป็นศูนย์

เพื่อลดอาการบาดเจ็บ

บางใครจึงไม่ไหวติง

แม้ในห้วงกระแสสำนึก

ดวงตาคู่หนึ่งเอ่ยคำขอโทษ

โทษฐานที่ไม่เคยเฝ้ามองอื่นใด

นอกเหนือจากตัวมันเอง

หัวใจดวงหนึ่ง

บกพร่อง

ในห้วงเวลาแห่งการเยียวยาความทรงจำ

น้ำตาเคลือบน้ำตาล

บังคับกิน

โดยหน้าที่

ความสุกสกาวของดาวแต่ละดวง

แลกมาด้วยวินัย

และชั่วโมงบิน

-3-

ความพยายาม

ที่ขาดทักษะ

มีค่าเท่าไหร่

ปีกบางคู่

บินได้ครั้งเดียว

ร่วงหล่นตลอดไป

ในสมการของพรสวรรค์

ผลลัพธ์

ไม่เคยเท่ากับศูนย์

สิงห์สนามซ้อม

ยึดกฎหนึ่งพันชั่วโมงเป็นที่ตั้ง

ไม่มีสนามไหนปราศจากบาดแผลและหยดเหงื่อ

ความสำเร็จไม่ได้วัดกันที่จุดเริ่มต้น

เส้นชัยของบางคน

จึงยืดยาวออกไปไม่สิ้นสุด

กฎข้อที่หนึ่งของนิวตัน

เมื่อแรงกระทำต่อวัตถุเป็นศูนย์

สิ่งนั้นจึงหยุดนิ่งหรือเคลื่อนไปด้วยอัตราเร่งเท่าเดิม

กฎข้อที่หนึ่งของความฝัน

หากยังไม่เริ่มลงมือทำ

สิ่งนั้นจะกลายเป็นความฝันตลอดไป

-4-

หากปราศจากชื่อเรียก

ตัวตนของใครคนหนึ่ง

จะถูกนิยามไว้ด้วยความหมายเดิมหรือความหมายใหม่

ไม่ว่ามีกระสุนหรือไม่

ปืนทุกกระบอก

จะถูกปฏิบัติเสมือนว่าพร้อมยิง

มนุษย์คนหนึ่ง

คู่ควรหรือไม่

กับการถูกทำให้เสมือนว่าไร้ความสามารถ

จุดอับสายตา

ซ่อนไว้

ทั้งคำถามและคำตอบ

ที่ที่มองไม่เห็น

มากมายเรื่องเล่า

เหมือนอากาศทุกอณูเป็นผู้ให้การ

-5-

กระสุนทุกนัด

เดินทาง

ด้วยวิถีโค้ง

ไม่ต่างกัน

ความฝันทุกฝัน

ไม่เคยเดินทางเป็นเส้นตรง

โมเมนตัมของความพยายาม

ถูกกำหนดความเร็ว

ด้วยทัศนคติ

เพื่อจะหนีแรงโน้มถ่วงโลก

ปลายกระบอกปืนที่ยิงได้แม่น

จำต้องเชิดขึ้นเหนือเป้าเสมอ