ผัสสะ CREA Clay จิตวิญญาณแห่งการปั้น ‘ชีวิต’ ที่เนเธอร์แลนด์ไม่ได้สอน
Reading Time: 3 minutesการย้ายมาประเทศไทยโดยไม่มีอะไรติดตัว แต่เมื่อปั้นดิน มันเหมือนการอนุญาติให้เด็กคนนั้นกลับมาอีกครั้ง — ไม่ใช่ของเล่น แต่คือการดำรงอยู่
โรสนี นูรฟารีดา
หากปราศจากเครื่องแบบ
ตัวตนของใครคนหนึ่ง
จะถูกระบุชื่อเรียกว่าอะไร
วัตถุบางอย่างเป็นที่กำบังกระสุนได้
แต่ไม่เหมาะสม
สำหรับการพรางตัว
วัตถุบางอย่างใช้ซ่อนตัวได้
แต่ไม่แข็งแกร่ง
เมื่อปะทะคมกระสุน
ความคุ้มทุนของกระสุนนัดหนึ่ง
ไม่ได้ขึ้นอยู่กับการพุ่งออกจากรังเพลิง
เสมอไป
ความขาดทุนของกระสุนนัดหนึ่ง
คือการล็อกเป้า
โดยไม่รู้ว่าใครยืนอยู่ข้างหลัง
นิ้วที่ใช้ลั่นไก
อยู่นอกไกปืนเสมอ
จนกว่าจะพร้อมยิง
ปลายกระบอกปืน
นักต่อนัก
ทำร้ายคนถือ
ถอดปีกออกชั่วขณะ
ความสามารถในการบิน
จึงเป็นศูนย์
เพื่อลดอาการบาดเจ็บ
บางใครจึงไม่ไหวติง
แม้ในห้วงกระแสสำนึก
ดวงตาคู่หนึ่งเอ่ยคำขอโทษ
โทษฐานที่ไม่เคยเฝ้ามองอื่นใด
นอกเหนือจากตัวมันเอง
หัวใจดวงหนึ่ง
บกพร่อง
ในห้วงเวลาแห่งการเยียวยาความทรงจำ
น้ำตาเคลือบน้ำตาล
บังคับกิน
โดยหน้าที่
ความสุกสกาวของดาวแต่ละดวง
แลกมาด้วยวินัย
และชั่วโมงบิน
ความพยายาม
ที่ขาดทักษะ
มีค่าเท่าไหร่
ปีกบางคู่
บินได้ครั้งเดียว
ร่วงหล่นตลอดไป
ในสมการของพรสวรรค์
ผลลัพธ์
ไม่เคยเท่ากับศูนย์
สิงห์สนามซ้อม
ยึดกฎหนึ่งพันชั่วโมงเป็นที่ตั้ง
ไม่มีสนามไหนปราศจากบาดแผลและหยดเหงื่อ
ความสำเร็จไม่ได้วัดกันที่จุดเริ่มต้น
เส้นชัยของบางคน
จึงยืดยาวออกไปไม่สิ้นสุด
กฎข้อที่หนึ่งของนิวตัน
เมื่อแรงกระทำต่อวัตถุเป็นศูนย์
สิ่งนั้นจึงหยุดนิ่งหรือเคลื่อนไปด้วยอัตราเร่งเท่าเดิม
กฎข้อที่หนึ่งของความฝัน
หากยังไม่เริ่มลงมือทำ
สิ่งนั้นจะกลายเป็นความฝันตลอดไป
หากปราศจากชื่อเรียก
ตัวตนของใครคนหนึ่ง
จะถูกนิยามไว้ด้วยความหมายเดิมหรือความหมายใหม่
ไม่ว่ามีกระสุนหรือไม่
ปืนทุกกระบอก
จะถูกปฏิบัติเสมือนว่าพร้อมยิง
มนุษย์คนหนึ่ง
คู่ควรหรือไม่
กับการถูกทำให้เสมือนว่าไร้ความสามารถ
จุดอับสายตา
ซ่อนไว้
ทั้งคำถามและคำตอบ
ที่ที่มองไม่เห็น
มากมายเรื่องเล่า
เหมือนอากาศทุกอณูเป็นผู้ให้การ
กระสุนทุกนัด
เดินทาง
ด้วยวิถีโค้ง
ไม่ต่างกัน
ความฝันทุกฝัน
ไม่เคยเดินทางเป็นเส้นตรง
โมเมนตัมของความพยายาม
ถูกกำหนดความเร็ว
ด้วยทัศนคติ
เพื่อจะหนีแรงโน้มถ่วงโลก
ปลายกระบอกปืนที่ยิงได้แม่น
จำต้องเชิดขึ้นเหนือเป้าเสมอ